Eerder hebben Duncan Whyte en Job Schepers een dergelijke serie in de Texelse Courant gesponsord. Nu stellen ze graag opnieuw hun bereik beschikbaar, waarvoor we hun ontzettend dankbaar zijn!

 

Geschreven door Henk Cornelissen

 

Hospice heeft vrijwilligers nodig

Sinds 2015 heeft Texel een hospice waar terminaal zieken hun laatste levensfase kunnen doorbrengen in een warme, huiselijke omgeving. Er is ruimte voor twee gasten; patiënten of cliënten worden ze hier niet genoemd. De dagelijkse gang van zaken wordt er professioneel geleid door coördinator Lonneke Legierse. Voor de ondersteuning zorgen vrijwilligers en de nachtzorg wordt gedaan door Lekker Tuus.

Er zijn tientallen vrijwilligers actief, maar soms zijn mensen verhinderd door ziekte, ander ongemak of vakantie. Aanvulling is welkom. Vandaar een artikelenserie over het Hospice Texel, waarvan dit gesprek met Lonneke de eerste aflevering is. In volgende edities zullen vrijwilligers aan het woord komen, om te vertellen hoe zij hun werk in het hospice beleven. De vrijwilligers zijn in dagdelen van vier uur actief en zijn continu aanwezig, met twee tegelijk. Ze treden op als gastvrouw of gastheer, houden de boel netjes, ondersteunen de zorgverleners of maken een praatje met de gasten. “Er zijn, dat is het belangrijkste”, vindt Lonneke. “Het is een breed begrip, maar het komt erop neer dat je met je ziel en zaligheid aanwezig bent en erop ingaat als een gast wat aandacht nodig heeft, in welke vorm dan ook.”

Lichte sfeer
De vrijwilligers zijn er van 07.00 tot 23.00 uur. “Je moet niet denken dat je in een deprimerende situatie terechtkomt. Dat mensen hier overlijden is verdrietig, maar we proberen hier een lichte sfeer te scheppen voor de gasten en hun familie en vrienden. Als gast mag je gaan en staan waar je wilt. Wil je even naar huis om de kat te knuffelen of in een café nog een keer bier drinken met je maten, dan moet dat kunnen. Gasten zie je hier ook vaak nog een beetje opleven, als ze het thuis moeilijk hebben gehad. Hier komen ze beter tot rust en geven ze zich gemakkelijker over”, heeft Lonneke ervaren. Van 23.00 tot 07.00 uur is er professionele nachtzorg. Deze taak werd aanvankelijk verricht door Omring, maar daar ontstond personeelsgebrek. “We hebben dat eerst opgelost door zzp’ers in te zetten”, vertelt Lonneke, “maar per 1 februari heeft Lekker Tuus dit overgenomen; een kleinschalige Texelse thuiszorgpartij. Ook daar zijn zzp’ers welkom, want er dreigt een tekort te ontstaan. Het niveau Helpende-plus is al voldoende om hier als oproepkracht te kunnen werken.”

Twee kamers
Er zijn twee kamers, die het grootste deel van het jaar gevuld zijn. Met de bevolking van Texel in het achterhoofd, werd becijferd dat ruimte voor twee gasten voldoende zou zijn om in de behoefte op het eiland te voorzien. Maar de gemiddelde leeftijd loopt op, wat leidt tot een groeiende zorgbehoefte. Daar komt nog bij dat de bekendheid van het hospice is vergroot en dat er positief over wordt geoordeeld, wat tot grotere belangstelling heeft geleid. Daarom wordt door Stichting Hospice Texel onderzocht of er een derde kamer mag en kan worden ingericht. “De olievlek doet zijn werk op het eiland en je wilt hier nu eenmaal geen nee verkopen”, verzucht Lonneke. Uit de terugblikgesprekken, die ze met naaste familie voert – zo’n zes weken nadat de gast is overleden – komt vaak naar voren dat mensen eerder van deze mogelijkheid hadden willen weten. “Dan hoor je: ‘Als we weer in onze omgeving iemand hebben die hier tegenaan loopt, zullen we dit zeker aanraden’. Het gaat niet alleen om de zorg en de aandacht die we hier aan onze gasten geven, het ontlast ook de mensen in hun omgeving. Mantelzorgers hebben vaak al een tijdje op hun tandvlees gelopen, voordat ze hier komen.”

Over Lonneke
Lonneke Legierse is geboren en getogen Texelse. Ze werd opgeleid voor werk in de toeristische sector. “Ik heb hiervoor twaalf jaar op de zorgboerderij Novalishoeve Hoorn gewerkt. Daar trof ik mensen met een psychiatrische achtergrond of met een licht verstandelijke beperking. Daardoor kijk ik er niet zo snel van op, als iemand verward is. Ik heb geen zorgachtergrond en het is voor mij geen probleem als een vrijwilliger die ook niet heeft. Ik kan me juist in zo’n situatie verplaatsen, doordat ik de professionele zorg en het vrijwilligerswerk goed van elkaar kan scheiden.”

Speciaal gebouwd
De zorg in een hospice wordt betaald vanuit de zorgverzekering. De eigen bijdrage voor het verblijf is veertig euro per dag, maar daarin kan een aanvullende verzekering tegemoetkomen. Het gebouw is speciaal voor dit doel gebouwd door Woontij. Intussen heeft Stichting Hospice Texel het overgenomen. “Dat was om de vaste lasten laag te houden”, legt Lonneke uit. “We hebben nogal wat kosten; hypotheekrente, gas, water en licht en de training van de vrijwilligers. Er komt wel wat subsidie binnen, maar donaties en giften zijn voor ons onmisbaar. We zijn daarom heel blij met de acties die voor ons worden gevoerd en fondsen die ons ondersteunen.”

Wensen
Het is belangrijk dat iemands laatste weken zo aangenaam mogelijk verlopen. Soms leidt dat tot vrolijke gebeurtenissen. Een familie die in het oranje bij Vader op de kamer zit, om samen naar het Nederlands Elftal te kijken. Een snackwagen voor de deur, om nog eens op zondag een patatje te kunnen eten. Het is ook belangrijk voor de naasten, zegt Lonneke. “Zij moeten na het afscheid van een geliefde door met de herinnering aan die laatste tijd. Als dat een schrijnend verhaal wordt, kun je daar nog jaren last van hebben.”

Wat Lonneke mooi vindt aan dit werk? “Weet je, van iemand die binnenkort gaat overlijden en dat beseft, valt alle bullshit weg. In zo’n situatie kom je uit bij wie je werkelijk bent en dat geldt hier voor mij net zo. Ik hoef geen masker op te zetten, omdat de persoon tegenover mij dat ook niet meer hoeft. En daar word ik heel gelukkig van.”

Voor wie vrijwilliger zou willen worden: Hospice Texel is gevestigd op Anne Frankstraat 32 in Den Burg en bereikbaar per tel. (0222) 728132 en e-mail info@hospicetexel.nl.