Door Janny Huizinga-van der Wurff

In 1975, op 23-jarige leeftijd, kwam Janka van den Brink op de fiets uit Amsterdam naar Texel. De fietstassen zaten vol – ze zou immers een heel seizoen gaan werken bij (toen nog disco) De Rog in De Cocksdorp. Texel beviel haar zo goed dat ze aan het einde van het toeristenseizoen – wat toentertijd eind augustus voorbij was – besloot te blijven. Ze vond werk in Het Noorden bij wortelteler Gerrit de Wit. Daar ontmoette zij Sil Boon. Als een blok vielen zij voor elkaar en woonden na verloop van tijd samen aan de Vuurtorenweg.

Daar op het puntje van Texel miste Janka na verloop van tijd de grote stad toch wel een beetje. Samen vatten ze het idee op om een boot aan te schaffen. Daarmee konden ze 's zomers geld verdienen door de oude lijn naar Vlieland te herstellen en 's winters konden ze met de boot in Amsterdam voor anker gaan en genieten van het stadse leven. De boot kwam er en ging, na vele aanpassingen en renovatie, in 1984 in de vaart. Rederij De Vriendschap was een feit. Echter de boot is nooit aangemeerd in Amsterdam, want te lang, te omslachtig etc.

De Vriendschap lag in 1985 gedwongen stil vanwege verschil van mening en inzicht met Defensie en diverse andere instanties. Pas in april 1986 kwam er groen licht. Opgelucht en een ervaring rijker dat je met veel regels te maken kunt krijgen werden de tochten naar Vlieland hervat. Om aan de financiële verplichten met de bank te voldoen was Janka tussentijds aan de slag gegaan bij natuurvoedingswinkel De Vlier, maar vond het fijn zich weer met De Vriendschap te kunnen bezighouden.
Vele toeristen én Texelaars zijn in de loop der jaren één of meerdere malen meegevaren.
Nadat Sil (54 jr) na ziekte in 2013 was overleden heeft Janka, met ondersteuning van anderen, de werkzaamheden met De Vriendschap voortgezet tot 2018. Daarna is de rederij overgegaan in andere handen.

Bij het huis aan de Vuurtorenweg is een prachtige natuurlijke tuin – met indrukwekkende slangenmuur - waar Janka graag veel tijd doorbrengt met tuinonderhoud en genieten van al het moois wat er groeit en bloeit. Daarnaast weet zij zich omringt door vrienden, waarvan een aantal woonachtig is aan de overkant en die graag even langskomen. Dus er is altijd wel wat te doen.

Toch voelde Janka na verloop van tijd sterk de behoefte om meer zingeving te geven aan het leven. Zoals spiritualiteit een belangrijke factor in haar leven is is de dood dat ook, mede door het overlijden van diverse mensen uit haar directe omgeving. “De dood hoort bij het leven”, vertelt zij. Zij is geïnteresseerd in mensen en de dood intrigeert haar. Na het lezen van de oproep voor vrijwilligers voor het hospice heeft ze niet lang geaarzeld om contact met Lonneke op te nemen.

Begin november 2023 is ze gestart als vrijwilliger en heeft er geen moment spijt van gehad. Ze is er open ingestapt en ervaart verbinding, respect en sereniteit. Het is waardevol om iets te mogen betekenen voor de gast en diens naasten. Je ervaart bijvoorbeeld dat iets heel gewoons van bijzondere betekenis kan zijn voor de gast. Ze noemt daarbij dat het zo goed voelde toen ze de ontspannen glimlach zag op het gezicht van een gast bij het zachtjes borstelen van het haar. Een kleine maar mooie ervaring.
Met het aantal van ongeveer 70 vrijwilligers die in een koppel, verdeeld over vier diensten op een dag, bij het hospice zijn maak je met velen kennis. Dat kan op rustige momenten soms uitmonden in een diep gesprek.

Op de heenweg fietste ik volop in de koude noordenwind naar de Vuurtorenweg. Met de wind in de rug fietste ik op de terugweg met een warm gevoel langs de Waddendijk - een mooi en diep gesprek rijker.