Sinds tien jaar is initiatiefnemer Brigitte Hollands voorzitter van de stichting Hospice Texel. Eind dit jaar neemt ze afscheid van het voorzitterschap.

Brigitte is afkomstig uit Limburg, waar zij al vertrouwd was met het hospice als een gastvrije plek waar mensen de laatste fase van hun leven kunnen doorbrengen. Zij is naar Texel verhuisd om directeur te worden van de toenmalige Stichting Welzijn Ouderen Texel (SWOT), later opgegaan in Texels Welzijn. In haar werk leerde zij veel oudere Texelaars kennen. Van hen begreep zij hoe belangrijk het was dat zij op Texel hun laatste dagen kunnen doormaken. Een grote angst was dat, als de mantelzorg thuis niet meer goed mogelijk was, zij overgebracht zouden worden naar een ziekenhuis of verpleeghuis aan de overkant. Zou in zo’n situatie een hospice op Texel een beter alternatief kunnen bieden, vroeg zij aan mensen om zich heen. Het antwoord was unaniem ‘ja’. Daarop besloot Brigitte het initiatief te nemen tot het opzetten van een hospice op Texel. Eerst werd een initiatiefgroep samengesteld die vervolgens met mogelijke samenwerkingspartners, zoals Omring en huisartsen, in gesprek ging om af te tasten hoe groot zij de behoefte aan een hospice op Texel inschatten. In die gesprekken werd bevestigd dat een hospice een relevante uitbreiding kon betekenen voor de zorg op Texel. Daarna werd gezocht naar financiers en naar een plek waar het hospice gevestigd kon worden. Woontij was bereid, met steun van enkele fondsen en de spontane steun van vele Texelse ondernemers, het hospice te realiseren. Na vier jaar voorbereiding kon in juni 2015 het hospice officieel geopend worden. In haar openingswoord zei Brigitte toen:

“Je zult maar mogen leven op Texel… van kinds af aan of later aangespoeld , je zult er maar jong mogen zijn, mogen leren, werken, liefhebben, vriendschappen sluiten, ruzie maken, genieten van rust en ruimte, volwassen zijn, ouder worden en oud zijn…

Texel, je zult er maar mogen leven… maar wat als het sterven dichtbij komt…

Als het sterven dichtbij komt, het ziekenhuis niet (of niet meer) hoeft, en de zorg thuis niet meer gaat… dan komt Hospice Texel in beeld.”

Al gauw meldden zich de eerste gasten. Meer dan zestig vrijwilligers stonden gereed om hen alle zorg te geven die zij in hun laatste dagen nodig hebben en wensen. Familie en vrienden waren en zijn te allen tijde welkom om met de gast samen te zijn en in alle rust afscheid te nemen. Het hospice biedt hen een huiselijke ruimte waar gast en naasten zich goed thuis kunnen voelen. Ruim tachtig gasten hebben inmiddels van deze huiselijke ruimte gebruik gemaakt. Brigitte is enthousiast en dankbaar dat het hospice als bijna-thuis-huis op Texel zo goed van de grond gekomen is en gewaardeerd wordt door zowel gasten als hun naasten.  Natuurlijk zijn er ook pittige uitdagingen, zoals het op peil houden van het aantal vrijwilligers, de beschikbaarheid van nachtzorg en onze exploitatie. Maar gelukkig staan we daar op Texel niet alleen voor. Zoals ook blijkt uit de vele bijdragen die we mogen ontvangen van lokale fondsen en de talloze giften van nabestaanden en particulieren. Deze bijdragen zijn overigens ook heel hard nodig om de exploitatie van het hospice rond te krijgen.

Na tien jaar de kar getrokken te hebben, trekt Brigitte zich einde dit jaar terug als voorzitter. De hamer wordt overgedragen aan bestuurslid en voormalig huisarts Ad Waverijn. Brigitte zal betrokken blijven als algemeen bestuurslid. Daarnaast wil zij de tijd die nu vrijkomt gaan inzetten om als vrijwilliger actief te zijn in de zorg voor onze gasten van het hospice.