Interview met Afke Roest, vrijwilliger vanaf het eerste uur

Direct toen Afke in 2015 de advertentie in de Texelse Courant las, heeft zij zich als vrijwilliger aangemeld bij het toen nog in aanbouw zijnde hospice. Als ex-ziekenverzorgende, die graag maatschappelijk betrokken blijft, leek dat een mooie invulling van haar vrije tijd. Bovendien kon zij hier haar beroepservaring inzetten en weer nieuwe dingen leren.

Als een van de mooie kanten van dit werk noemt Afke dat je er voor de gast en de familie kunt zijn en maken dat zij zich welkom voelen. Als positief punt noemt zij ook de open structuur: veel vrijheid in bijvoorbeeld werkuren, doordat je jezelf inroostert wanneer het je past. Ook open in de zin dat iedereen zichzelf kan zijn, waardoor de gast zich snel thuis voelt. Iedere gast is anders, iedere familie is anders en als vrijwilliger dien je je daaraan aan te passen: de gast staat centraal, ook als die heel andere keuzes maakt dan jij zelf zou doen.

Afke vindt het lastig dat je bijna iedereen kent en dat je soms (voor)oordelen met je meesleept. Het is belangrijk er steeds open in te gaan, af te tasten en je zo goed mogelijk aan te passen. Soms moet je daarbij over iets heenstappen, soms oude situaties benoemen en uitpraten. Vooral de afhankelijkheid die de gast ten opzichte van jou heeft, is dan lastig. Maar als het dan toch lukt, voelt dat heel bevrijdend, voor beide partijen.

Het samenwerken met zoveel verschillende mensen is prettig. Je leert veel nieuwe mensen kennen. Het bijzondere is, dat je je heel snel vertrouwd voelt. De verantwoording die je samen hebt voor de gast en de familie maakt dat je snel op elkaar afstemt. Ook de gasten, mensen die in de laatste levensfase zitten, verliezen geen tijd met onbenulligheden, maar praten over dingen die ze belangrijk vinden en zijn vaak heel openhartig, dat is mooi om te ervaren.

Gelukkig word je in je vrije tijd niet snel aangesproken over de gast, het is ook niet de bedoeling dat informatie over de gast deelt met derden, zelfs niet als dat familie of goede bekenden zijn. De privacy van de gast is heel belangrijk voor het gevoel van veiligheid.

Het hospice werkt met een digitaal rooster, waarin je zelf kunt invullen wanneer je wilt werken. Ook dat is prettig, je houdt controle over je eigen tijd. Afke roostert meestal twee dagdelen per week in.

Sommige vrijwilligers hebben er wat moeite mee dat de gast uiteindelijk komt te overlijden. Afke heeft in haar werk ook veel overlijdens meegemaakt en heeft hier geen last van. Zij vindt het juist mooi werk om te zorgen dat de laatste fase voor gast en familie heel waardevol kan zijn.

In het hospice zijn er soms periodes waarin er geen gasten zijn. Dat is voor Afke een minpuntje. Zij vindt het moeilijk en mist het, omdat zij 'betrokken wil blijven' en 'iets terug wil geven'. Afke kan geen andere negatieve punten noemen: “je kunt het altijd kwijt, als je ergens tegenaan loopt, er is goede ondersteuning. Wel nog een pluspunt: samen werken maakt je bewuster en alerter, je leert van elkaar: één en één is drie!